vrijdag 27 februari 2015

Stoffen voor Sterrenkindjes!

Deze week kreeg ik een email van Ria.
Ze is ambassadrice van het VZW Berrefonds. Zij maken herinneringsdoosjes voor ouders die
hun kindje kort na of tijdens de zwangerschap verliezen.




Het herinneringsdoosje wordt door vroedvrouwen op de verloskamer samen met de ouders samengesteld. Het is een uniek doosje, dat aangepast wordt aan de situatie, leeftijd, mogelijkheden en wensen van de ouders. Het doosje bevat onder andere een foto, hand en/of voetafdruk in verf of gips, een knuffeltje, haarlokje, kaarsje, vertelboekje over afscheid nemen, windmolentje, zaadjes vergeet - mij -nietjes.

De ouders mogen ook een keuze maken uit een collectie hemdjes, wikkeldoekjes en/of gehaakte mutsjes, aangepast aan de leeftijd van het kindje. Om deze wikkeldoekjes, hemdjes en mutsjes te maken
doet het fonds beroep op vrijwilligers die deze kleine maatjes willen vervaardigen.

Ik was bijzonder ontroerd en ga zeker mijn steentje bijdragen, maar misschien kan ik jullie langs deze weg ook warm maken om het Berrefonds te steunen..

Daarom een warme oproep!

Ze zijn op zoek naar restjes stof en wol. Overschotjes waarvan je denkt dat ze niet meer kunnen dienen kunnen juist heel goed gebruikt worden door de VZW.

Heb je nog restjes stof of wol en heb je het op jou hart om ze weg te schenken of voel je je geroepen om kleine kleertjes te maken voor deze sterrenkindjes en hun ouders, dan mag je contact opnemen met Ria. Op dit moment werken ze reeds samen met 5 materniteiten. Het zou mooi zijn moest dit in heel ons land mogelijk worden gemaakt en dat we samen het leed kunnen verzachten en troost kunnen bieden aan alle ouders die met zo'n verlies geconfronteerd worden.

Je kan ook deze informatie delen zodat meer mensen bekend worden met dit bijzondere initiatief!



Wil je meer weten check dan ook dit filmpje..

Je kan Ria bereiken via berrefonds@hotmail.com
Je mag ook restjes stof opsturen naar: Ria De Preter, Antwerpsebaan 330, 2040 Zandvliet.

Alvast bedankt!




zondag 22 februari 2015

Een experiment..

Het begon allemaal met een paar schoenen.. Goedkope, van een grote winkelketen. Ik voelde het al.. De laarsjes leken uit Pocahontas te zijn weggelopen en als er één ding is wat onze jongste dochter graag doet is het verkleed zijn. Ze was dan ook instant verliefd bij het spotten van de laarsjes. Ze zette haar smeekgezicht op en knipperde bambigewijs met haar wimpers en de moeder ging vlotjes overstag.




Deze laatste besloot een experiment uit te voeren. Een jurk waarmee je vlotjes over straat kan gaan zonder al te carnavalesk over te komen. Eentje voor bij de laarsjes. Ik zag bij haar een jurkje verschijnen dat reeds lang op de verlanglijst stond, maar nooit naar de praktijk werd omgezet. Een jurkje uit 'Remi & Cosette' van Valerie Boone. Een boek dat ik nog maar één keer ter hand nam met een gigantische flop van een broekpak als gevolg. En als er iets flopt dan is de liefde over... Met een grote stapel naaiboeken tot gevolg...

Ik besloot mijn belachelijke naaiboekenflopangst opzij te zetten en toch nog eens iets uit dat boek te naaien. Het jurkje leek gemakkelijk en was toch ook bij haar gelukt?
Ik knipte vrolijk en naaide redelijk vlotjes het jurkje in elkaar. Eentje met een Indiaanse twist en zag de oogjes van de jongste dochter steeds meer twinkelen bij het vooruitzicht. Toen het moment van de paswaarheid was aangebroken was de teleurstelling groot..

De jurk was veel te groot. De stof niet soepel genoeg en de Indiaanse touch op het eerste zicht van twijfelachtige aard. 'Een Indiaanse non', zei de echtgenoot. 'Een zwarte patattenzak misschien?' opperde de oudste. Zwart was dan waarschijnlijk ook niet meteen de beste keuze, maar het leek het soepelste stofje uit de kast. Ik knipte dan ook zeven centimeter van de onderkant om het nonnengehalte te doen dalen. De oudste moest het dan eens aan. Met duidelijke tegenzin..

Maar het staat haar super. Dat vindt de jongste dochter.. En ze wil er zeker ook één.. En snel, want dit was wel voor hààr bedoeld!

To be continued dus... for sure!









Ik naaide veloursachtige reepjes tussen boven- en onderpand en knipte de sliertjes een beetje schuin bij om ze natuurlijker te doen vallen..


De crêpe viel minder soepel dan verwacht. Het bovendeel moet meer
over het rokdeel vallen.. Nota dus voor de volgende poging..




Ik rijgde fijne kraaltjes op een visdraad en naaide deze tussen het voorpand en het beleg
en tussen bovenpand en rokpand vast. Ik zette ze hier en daar met een kleine steek
vast om een kettingachtige beweging te vermijden.


Stof: Zwarte crêpe, Veritas
Indiaanse sliertjes, Stoffenstraat
Kralen, Action
Achtergrond: Stof  (canvas) Ikea
Laarsjes: H&M


Excuses voor het onscherpe beeld, maar schoon onscherp is ook schoon en
het was de enige foto van de achterkant ;)..




De jongste dochter heeft er een ambitie bij gekregen. Het is beslist. Naast mama wil ze nu ook fotograaf worden. Zij nam deze foto na een paar aanwijzingen over lichtmeting en compositie.. Dat verdiend zeker een eervolle vermelding!


Fijne werkweek gewenst!











vrijdag 6 februari 2015

In 2000 ben ik groot..

Een beetje een vreemde titel? Ik weet het.. Het is de titel van een boekje.. Een boekje waar ik meer dan een half leven geleden zelf aan meewerkte. Elf jaar was ik toen..

Het begon met een schoolopdracht. Een opstel schrijven. Dat deed ik graag. Het onderwerp was het jaar 2000. Het millennium. Oneindig ver en mysterieus. Het werd een futuristisch verhaal, dat begon met een droom en eindigde met robots die konden koken en nog meer onrealistische dingen. Het verhaal werd uitgekozen om gepubliceerd te worden in een boek samen met 25 andere verhaaltjes over de toekomst, ontsproten uit de gedachten van dezelfde soort Vlaamse bijna bakvissen als ik.

Het is een mooie herinnering, dat boekje, maar ook bijzonder confronterend. We zijn al 15 jaar over het millennium heen en het leven ziet er nog steeds relatief gewoon uit. Gelukkig maar. We hebben een dochter van quasi dezelfde leeftijd, die ook droomt over hoe haar toekomst eruit zal zien. Een dochter in ontwikkeling. We willen dat ze klein blijft en zijn trots dat ze groot wordt..





Het is moeilijk om voor deze leeftijd te naaien. Het moet er tussenin uitzien voor mijn gevoel. Niet klein en niet groot. Precies zoals ze is.

Ik maakte een proefjurk ter voorbereiding voor de nieuwe collectie in het voorjaar. Met een proefstofje
dat al 2 jaar doelloos in de kast lag. Het bovenstukje nam ik over van een bestaand broekpak en het rokje bestaat gewoon uit 2 rechte stroken stof voorzien van rimpels. Het kraagje tekende ik zelf en werd gemaakt van een zwarte crêpe. De zakjes voorzag ik van van een zwart glanzend paspeltje.












Bloemenstof: Habiba, Leuven
Zwarte crêpe en paspel: Veritas
Diadeem: Hema


Een prima modelletje voor haar leeftijd. Niet groot en niet klein..
Voor herhaling vatbaar dus, zolang het nog kan..